ساعت هنوز 6 نشده که همه دوستان سرگاندی منتظر رسیدن مینی بوس ایستاده اند .
در روستای کیش دره در یک اقامتگاه محلی که در یک منطقه کاملا طبیعی واقع شده بود اقامت می کنیم . برای ورود به حیاط این خانه حتی به جای پله باید از یک زمین سربالایی کاملا دست نخورده عبور می کردی .خانه ای بسیار ساده در دو طبقه که آشپزخانه ای کوچک در طبقه پایین آن قرارداشت . خانه ای که از سادگی و پاکی روستاییان حکایت می کرد.
گروه بعد از خوردن ناهار ویک استراحت کوتاه به طرف جنگل برای جنگل نوردی به راه می افتند و از همانجا بود که می توانستی بوضوح زیبایی طبیعت را در دل جنگل ببینی با تمام جزئیاتش . آواز پرندگانی که فارق از دود و دم شهر در هوای پاک جنگل نغمه سرایی می کردند بسیار دلنشین بود و از هر ترنمی لطیف تر و دلنشین ترو هنرمندانه تر بود ، احساس آرامش می کردی چرا نه صدای گوشخراش بوق ماشین بود ونه همهمه ازدهام مردم . در یک کلام بهشت کوچک .
گروه بعد از یک راهپیمایی نستبا طولانی به یک آبشار کوچک می رسند که مانند رشته مرواریدی از بالا کوه سرازیر شده بود . در این هوای گرم با دیدن آبشار و شنیدن صدای شر شر آب رودخانه همه از خود بی خود شده بودند و تصمیم گرفتند تا تن های خسته و گرم خودرا به آب خنک وسرد آبشار بسپارند و این شد که همگی در یک چشم به هم زدن یک پارچه خیس بودند و به یاد زمان کودکی ونوجوانی مراسم آب پاشی را اجرا کردند . چه زیبا بود باز گشت به دوران کودکی . همواره کودک درون ما است که این شیطنت ها را طلب می کند و این ما هستیم که به او اجازه می دهیم که اظهار وجود کند ویا سرکوبش می کنیم . ما از این شیطنت ها لذت می بریم . این همان چیزی است که به ما انرژی مثبت میدهد .
خوشبختانه همه گروه بسیار با هم هماهنگ بودند و این تفاهم هفده نفری بسیار زیبا می نمود . سه نسل در کنار هم جذابیتی به گروه بخشیده بود .
در نهایت روزی شد خاطره انگیز در ذهن ما . روزی که انتظار می کشیم دوباره اتفاق بیفتد .
