این سرا را
سزا بیش از این است
"طلوع بی نشان ها" نام موسسه خیریه ای است برای حمایت از آسیب دیدگان اجتماعی و کارتن خواب ها،
که به بهانه یک لقمه نان ، سه شنبه شب های هر هفته به جاهای تاریک شهرمان سر می زنند. یک لقمه نان بهانه ایست برای دادن یک بغل عشق و به جا آوردن آیین مهرورزی .
آنها تلاش دارند این باور را گسترش دهند که ترس از تاریکی ترس از نشناختن است و اکنون دیگر جاهای تاریک شهرمان نیز برایشان ترسناک نیست .
از مادران صلح دعوت شده بود تا در برنامه افطاری و نیایش این موسسه، در پارکی در دروازه غار شرکت کنند. مراسم افطاری بسیار ساده و در عین حال دلنشین بود که هرگز در جایی تجربه اش نکرده بودم . نان سنگگ و پنیر و سبزی با چای داغ و البته آش و حلیمی که به قول عمو اکبر با عشق پخته شده بود .
قبل و بعد از افطاری برنامه معرفی موسسه بود و افرادی که اکنون بیش از 6 ماه بود که از ورطه هولناک اعتیاد بیرون آمده بودند نیز تجربیاتشان را با مدعوین در میان گذاشتند. در بین آنها افرادی از طبقه مرفه و تحصیلکرده به چشم می خوردند که اکنون همگی حامی و پشتیبان این موسسه بوده و برای اهداف این موسسه کوشش می کنند.
پس از صرف افطاری کسانی که مایل بودند، همراه داوطلبین همیشگی سه شنبه شب ها به پارکی واقع در دروازه غار (نقطه سیاه شهرمان) رفته و برنامه نیایش را در آن پارک به جا آوردند. سپس به چند دسته تقسیم شده و غذا ها را بین افراد کارتن خواب پخش کردند.
هدفی که داوطلبان سه شنبه شب ها دنبال می کنند، فقط رساندن یک لقمه نان به یک شکم گرسنه نیست، بلکه این جوانان پرشور ایمان دارند که با بخشیدن عشق به همنوع خود، لحظه ای از دنیای تیره آنان را روشن کرده و با پاشیدن بذر مهر و امید، آنها را به سوی فردایی بهتر و اراده ای برای زندگی سوق می دهند.
سه شنبه : 1/6/90
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر