روز شانزدهم مهر ماه را در برخی از نقاط دنیا از جمله ایران روز جهانی کودک می نامند . ما دوست داریم نه تنها این روز بلکه تمام روزها برای کودکان باشد و بتوانیم برای آنها جهانی شایستۀ کودکان و جهانی بدون خشونت و جنگ بوجود بیاوریم . آری کودکان سرزمین من نیز باید سهمی از این جهان داشته باشند . کودکان سرزمین من کودکان آسیب پذیری هستند که نا خواسته در این منجلاب گرفتار شده اند ولی تاوانش را باید پس بدهند . کودک سرزمین من کودکیست که ناخواسته در دام بلا گرفتار آمده و اکنون منتظر است که در سحرگاهی طناب دار را برگردنش بیاویزند . او هنوز هم بعد از گذشت چند سال نمی داند به کدامین جرم باید مجازات شود؟ آری کودک سرزمین من فقط کودکی نیست که سقف امنی بالای سرش است و از یک زندگی مرفه بهره مند است ، کودک سرزمین من کودک کار نیز است . آیا او خود چنین خواسته یا تفاوتی با کودکان دیگردارد؟ کودک سرزمین من کودکی است که در اثر ناهنجاریهای بوجود آمده برای گناه کرده یا ناکرده اش اکنون منتظر قصاص است . آری من و تو نیز مقصریم چرا که حق همه کودکان به یک اندازه است ولی آیا ما توانستیه ایم این حق را به طور مساوی بین همه کودکان سرزمینمان قسمت کنیم ؟
شاید قلم من دراین مورد هم ساده بنویسد ولی قلبم آنرا ساده نمی پذیرد وقتی شاهد کودکانی هستم که هر لحظه در انتظار مرگشان نشسته اندو شاید سالهاست که با تک تک سلولهایشان مرگ را تجربه کرده اند . اعدام …به تعویق افتاد ! آری تلاشی شد و این کور سو امیدی هم به آنها داده می شود ولی آیا هرگز به این اندیشیده ایم که در این مدت تعلیق چه بر آنها می گذرد ؟
آری کودک سرزمین من زهرای 11 ساله است که برای فرار از ازدواج اجباری با مرد 35 ساله دست به خودکشی می زند . و هزاران زهرای دیگر که یا فرار می کنند و یا به ازدواج اجباری تن در می دهند . آری اینها کودکان ما هستند کودکانی که به خاطر قوانین تدوین شده از سوی ما بزرگترها باید مجازات شوند . چطور می توانیم در مورد دخترک 9ساله خود اینگونه بیرحمانه از قانون سخن بگوییم ؟ پس می بینیم که روز کودک بهانه ای بیش نیست که به عده ای از ما یاد آوری کند که کودکان احتیاج به مراقبت دارند و مانند گلهایی هستنند که اگر باغبان بد داشته باشند یا پژمرده می شوند ویا علفهای هرزه اطرافشان را پر می کنند .
وقتی اخبار روزنامه ها را می خوانم متأسفانه پی به این فاجعه می برم که ما باغبانان خوبی برای کودکان آسیب پذیرمان نبودیم ، چرا که ما فقط مسئول کودکان خودمان نیستیم بلکه باید به تمام کودکان که آینده سازان جهان هستند توجه داشته باشیم . ولی افسوس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر