از صبح بیرون بودم الان هم راستش خیلی خسته ام ولی دلم نمی خواست که امروز را بدون پست جدید رد کنم چرا که امروز با روزهای دیگه فرق می کرد . پس با وجود خستگی خیلی زیاد و سرعت خیلی پایین اینترنت بالاخره نشستم و نوشته این پست جدید را به اتمام رسوندم هر چند که شاید خیلی جامع هم نباشد . ( حتما به بزرگی خودتون خواهید بخشید ) .
با گذشت یک قرن از مبارزه زنان علیه ستم های جنسی و طبقاتی ما هنوز با ترس و لرز باید این روز را جشن بگیریم . جشن ساده ما را بر هم می زنند و حتی به کیکی که قرار بود کام خیلی ها را شیرین کند نیز رحم نمی کنند . واقعا چرا ؟ مگر خواسته ما با خواسته زنان و دختران همین آقایان فرقی می کند ؟ نه مسلما نه ولی چیزی که خیلی فرق می کنه ارزشی هست که این حضرات به مادر و خواهرانشان قائل هستند ولی باید مطمئن باشند که هرگز قادر نخواهند بود رفتاری را که با زنان خود دارند با ما نیز داشته باشند هر قدر هم که احساس قدرت کنند . چرا که همه آنها مانند عروسکهای خیمه شب بازی دارند بازی داده می شوند. خلاصه ما که هیچکدام قرار نبود با تارانده شدن و حتی بر یغما برده شدن کیکمان که همگی چشممان به دنبالش ماند ، به خانه هایمان برگردیم . ما آمده بودیم تا در کنار هم این روز را جشن بگیریم حالا اینجا نشد یک جای دیگر . همین طور هم شد . بچه ها با مشایعت برادران که مراقب امنیت آنها بودند تا مسافتی را راه پیمایی کردند و سپس در دسته های مختلف به مراسم های دیگری که برگزار شده بود رفتیم . به هر حال ما هم کاممان را شیرین کردیم و هم برنامه هایمان را اجرا کردیم . ( ولی باز هم می گم همه بر و بچه ها چشمشان به دنبال اون کیک بود و فکر کنم اگر غیر خودی حتی ذره ای از آن را خورده باشد خیلی مطمئن نیستم که کارش به بیمارستان نکشیده باشد . )
و اما چرا 8 مارس ؟
اولین مبارزه زنان در 8 مارس 1875 به همت زنان پارچه باف در شهر نیویورک شروع شد . زنان کارگر که از ساعتات طولانی کار و دستمزد پایین و نابرابر به ستوه آمده بودند علیه ستم به خیابان ها ریختند و خواهان شرایط بهتر کار و زندگی شدند . این تظاهرات با خشونت وحشیانه پلیس روبرو شد اما زنان با تشکیل اتحادیه هایی خواسته هایشان را دنبال کرده و مبارزه را ادامه دادند .
در سال های 1907 و 1908 همزمان با دشد جنبش های سوسیالیستی در دنیا و مبارزه زنان سوسیالیست ، برای رفع نابرابری جنسیتی و بتعیض طبقاتی برنامه های بمارزاتی برای رهایی خود را برنامه ریزی کردند . در همان سال حزب سوسیالیست آمریکا ، برای حق رای زنان در انتخابات " کمیته ملی زنان " راتشکیل داد و زنان کارگر بافنده با شعار کار برای کودکان ممنوع و کسب حق رای برای زنان ، تظاهرات گسترده ای را انجام دادند . این تظاهرات نیز با حمله پلیس و دستگیری زنان کارگر پایان یافت . ولی دامنه این مبارزات از مرزهای آمریکا به اروپا و سایر کشورها گسترش یافت .
سال 1909 در آمریکا " 8 کرس " به نام روز ملی زنان اعلام شد و در سال 1910در کنفرانس زنان سوسیالیست در کپنهاک کلارا زنکین که از رهبران زنان سوسیالیست و انقلابی بود 8 مارس را به عنوان" روز جهانی زن "پیشنهاد داد .
سابقه مبارزاتی زنان ایرانی از دوره مهاجرت کارگران آذربایجان و استان های شمالی ایران برای کار در تاسیسات نفتی باکو ، دنبال کرد . زنان آگاه و مبارز ایران برای رسیدن به خواسته های خود مانند تاسیس مدارس و آموزشگاه های دخترانه و انتشار نشریات ، بالا بردن سطح آگاهی و بیرون آوردن زنان از فضای محدود و بسته خانه ، مبارزه می کردند .
اولین مراسم 8 مارس ایران در بندر انزلی ، در سال 1300 ش (1921 میلادی ) با همت 50 زن برگزار شد . ذرسال 1301 بههمت انجمن پیک سعادت نسوان ، این مراسم در رشت برگزار شد
امروز در یک صد و یکمین سال 8 مارس ، هم صدا با زنان سراسر جهان ، رهایی را فریاد می زنیم . رهایی از نابرابری ها ، تحقیر شدگی ها ، بردگی و 000 خواست ما زنان است .
به امید روزی که بتوانیم 8 مارس را درکنار یکدیگر بدون دغدغه فکری و به دور از هرگونه خشونت جشن بگیریم ......
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر